Dorastałem z brązowym chlebem. Nie puszysty brązowy typ, ale gęsty kwaśny materiał, który może stać na półce przez 2 tygodnie i tylko wysycha i twardnieje. Tradycyjny europejski brązowy chleb, który był wytwarzany z kwaśnego ciasta fermentowanego pełnego ziarna i przypraw, takich jak kminek i koper włoski.
Rzeczy, które musisz przeżuć przed połknięciem.

W 1990 roku przeprowadziłem się z rodziną z Monachium w Niemczech do Brisbane w Australii. Mój ojciec, po 30 latach bycia mistrzem cukiernictwa w Niemczech, zbudował własny piec opalany drewnem na naszym nowym australijskim podwórku i zaczął robić swój własny ciemny chleb. Nie byłem fanem.

Nasiona pszenicy były podstawą utrzymania i bogactwa naszej rodziny. Gdybyś poszedł do jednego ze sklepów mojego ojca w Monachium i poprosił o produkt bezglutenowy, najpierw spojrzeliby na ciebie ze zdziwieniem, a potem z całkowitym obrzydzeniem, nawet gdyby rozważali ten pomysł. „Oczywiście nie pasujesz tutaj” to uczucie, które byłoby dane każdemu, kto szukał czegoś innego.

Przechodząc od tej historii rodziny do ostatnich 15 lat jedzenia bezglutenowego, moje życie było równoległe do rośliny pszenicy. Oczywiście wszyscy w świecie zachodnim jesteśmy bardzo narażeni na jego wszechobecność z ponad 215 milionami hektarów upraw pszenicy (rynek o wartości ponad $50 miliardów rocznie). Jednak zostałem „zmuszony” do zadawania o wiele więcej pytań na temat jego roli w moim życiu, biorąc pod uwagę, że moje ciało nie chce się z nim dobrze bawić.

Na marginesie (co jest dla mnie przezabawne) jest to, jak dobrze ta trawa stworzyła sobie tak doskonałą nieruchomość na świecie, aby uzasadnić swój własny genom. Czy wykonała pracę, aby uprawiać wszystkie nowe pola i rozprzestrzeniła się na cały świat? A może użył swoich żujących, pysznych uwodzicielskich mocy, aby ludzie wykonywali tę pracę dla jego rozprzestrzeniania się?

Ta roślina może być mądrzejsza niż nam się wydaje.

z perspektywy czasu
Rolnicza produkcja roślin bogatych w skrobię była budulcem społeczeństw, kultur i imperiów. Skrobia to podstawowy pakiet energii wytwarzany przez rośliny ze słońca, który, gdy jest w obfitości, wspiera rozmnażanie się gatunku.

W kulturach azjatyckich rolę tę przejął ryż. W Ameryce Środkowej królową skrobi jest kukurydza. W Ameryce Południowej i kulturach wyspiarskich na całym świecie skrobiowe korzenie, takie jak tapioka, maniok i słodkie ziemniaki, były ich zaufaną podstawą roślin.

Jednak żadna z tych bogatych w skrobię roślin nie została tak zaakceptowana na całym świecie jak pszenica. Przez wieki była głównym źródłem skrobi dla świata zachodniego i nie tylko pozwalała nam do dziś wspierać ogromny wzrost populacji, ale poprzez handel międzynarodowy znalazła również drogę do prawie wszystkich kultur i kuchni.

W wieku 8 lat i jako nowy chłopiec w Australii nie mówiłem ani słowa po angielsku i desperacko chciałem dopasować się do tego nowego punktu widzenia i kultury. To był młody kraj, który nie miał setek i tysięcy lat tradycji. Australia podążała śladami nowego świata, w którym masowe rolnictwo i nowe metody przetwarzania, dzięki ciężkiej pracy ropy naftowej, dają ludziom opcje żywności, które wymagają znacznie mniej od konsumenta.

Nawiasem mówiąc, żucie również stało się mniejszym wymogiem związanym z jedzeniem.

To jest fragment przyszłej książki „Dieta Świadomości”.